Zarządzanie hebanami - informacje o czarnych chwastach czarnych i warunki uprawy

Henbane (Hyoscyamus niger) wykazuje duże, owłosione, głęboko klapowane liście z wyraźnymi żyłkami środkowymi. Kwiaty w kształcie lejka, które pojawiają się od wiosny do wczesnej jesieni, są koloru kości słoniowej lub żółtego z ciemnofioletowymi środkami. Strąki w kształcie urny, każda zawierająca setki nasion, rozwijają się wzdłuż łodygi i są rozproszone, gdy strąki oddzielają się od łodyg.

W średniowieczu henbane był używany przez czarowników, którzy zintegrowali roślinę z magicznymi zaklęciami i urokami. Potencjał tej wysoce toksycznej rośliny nie należy lekceważyć, ponieważ jej spożycie może powodować objawy, takie jak nudności, wymioty, szybki puls, drgawki i śpiączka. Chociaż roślina jest niebezpieczna zarówno dla zwierząt, jak i ludzi, zwierzęta gospodarskie mają tendencję do unikania zgiełku z powodu nieprzyjemnego aromatu.

Liście, kwiaty, gałęzie i nasiona dzikich roślin, które zawierają silne alkaloidy, są stosowane jako leki tylko w ściśle kontrolowanych warunkach.

Henbane Warunki uprawy

Henbane rośnie przede wszystkim na zaniedbanych obszarach, takich jak pola, pobocza dróg, łąki i rowy. Przyjmuje większość warunków oprócz mokrej, podmokłej gleby.

Henbane jest wysoce inwazyjny i ma tendencję do konkurowania z rodzimymi roślinami. Jest uważany za szkodliwy chwast na wielu obszarach, w tym w większości stanów zachodnich, a transport roślin przez linie stanu jest nielegalny w większości obszarów.

Zarządzanie hebanami

Wyciągaj sadzonki i młode rośliny w rękawiczkach, aby chronić skórę przed podrażnieniami w liściach. Bądź wytrwały i kontynuuj ciągnięcie sadzonek, jak się pojawiają, ponieważ nasiona mogą istnieć w glebie nawet przez pięć lat. Spal rośliny lub wyrzuć je do zamkniętych plastikowych torebek.

Możesz również uprawiać glebę przed rozwinięciem się nasion, ale uprawę należy powtarzać co roku, aż roślina zostanie wyeliminowana. Skuteczne jest również koszenie rośliny, aby zapobiec rozwojowi strąków nasiennych.

Duże łaty z kurnika w zasięgu lub na pastwiskach są często leczone przy użyciu produktów zawierających metsulfuron, dikambę lub pikloram. Niektóre chemikalia mogą wymagać środka powierzchniowo czynnego do przyklejenia się do owłosionych liści.