Winogrona, które mają grubą skórkę

Winogrona o grubej skórce były kiedyś normą. Ponad 8000 lat selektywnej hodowli zajęło stworzenie rodzajów winogron, których używamy dzisiaj. Starożytni zjadacze winogron mogli równie dobrze mieć kogoś, niewątpliwie niewolnika lub sługę, obierających grube skórki winogron i nie tylko usuwających twardy naskórek, ale także usuwających niesmaczne nasiona.

Istnieje wiele różnych odmian winogron, niektóre uprawiane do określonych celów, a niektóre o zastosowaniu krzyżowym. Na przykład winogrona uprawiane na wino mają grubsze skórki niż jadalne odmiany. Winogrona są mniejsze, zwykle z nasionami, a ich grubsze skórki są pożądaną cechą dla winiarzy, ponieważ większość zapachu pochodzi ze skóry.

Potem mamy winogrona muskadynowe. Winogrona Muscadine pochodzą z południowo-wschodniej i południowo-środkowej części Stanów Zjednoczonych. Są uprawiane od XVI wieku i są dobrze przystosowane do tych ciepłych i wilgotnych klimatów. Potrzebują także mniej godzin chłodzenia niż inne rodzaje winogron.

Winogrona Muscadine (jagody) mają kolor i, jak wspomniano, mają niesamowicie twardą skórkę. Zjedzenie ich polega na ugryzieniu dziury w skórze, a następnie wyssaniu miazgi. Podobnie jak wszystkie winogrona, musadyny są doskonałym źródłem przeciwutleniaczy i błonnika pokarmowego, w dużej mierze w twardej skórze. Dlatego odrzucanie skóry może być smaczniejsze, ale spożywanie jej jest niezwykle zdrowe. Są również wykorzystywane do produkcji wina, soku i galaretki.

Duże winogrona, czasem większe niż jedna czwarta, muscadiny rosną raczej w luźnych skupiskach niż w pęczkach. Dlatego są one zbierane jako pojedyncze jagody, a nie wycinane całe grona. Dojrzałe wydzielają bogaty aromat i łatwo można je zsunąć z łodygi.

Winogrona bez pestek częściej mają grubą skórkę. Ze względu na popularne preferencje odmiany bezpestkowe zostały wyhodowane z odmian takich jak Thompson Seedless i Black Monukka. Nie wszystkie beznasienne winogrona mają grube skórki, ale niektóre, jak „Neptun”, mają.