Hubbard Squash Care - jak uprawiać Hubbard Squash Plant

Squash Hubbard ma wyjątkowo twardą powłokę zewnętrzną i dlatego może być przechowywany przez długi czas - do sześciu miesięcy. Skórka od zielonego do szaro-niebieskiego nie jest jadalna, ale miąższ pomarańczowy wewnątrz jest pyszny i pożywny. Konsekwentnie słodka, hubbardowa praktycznie nie ma tłuszczu i ma niską zawartość sodu. Filiżanka tego squasha ma 120 kalorii, sporą ilość błonnika i witamin A i C..

Squash Hubbard można zastąpić większością innych squashów zimowych i doskonale nadaje się do gotowania lub pieczenia bez względu na to, czy jest obrany i gotowany, pieczony, gotowany na parze, smażony czy puree. Najłatwiejszą metodą, ze względu na tę twardą warstwę zewnętrzną, jest przecięcie na pół, usunięcie nasion i pocieranie strony cięcia odrobiną oliwy z oliwek, a następnie pieczenie strony cięcia w dół w piekarniku. Rezultatem może być puree do zup lub nadziewane wewnątrz ravioli. Oczywiście możesz również obrać squash Hubbard i pokroić, ale ta metoda jest dość trudna z powodu tego grubego kadłuba.

Ta odmiana squasha może osiągnąć niezwykle duży rozmiar do 50 funtów. Z tego powodu squash Hubbard jest często sprzedawany w lokalnym supermarkecie, który jest już pocięty na łatwiejsze do opanowania części.

Pierwotnie sprowadzony do Nowej Anglii z Ameryki Południowej lub Indii Zachodnich, squash Hubbard mógł być nazwany przez panią Elizabeth Hubbard w latach 40. XIX wieku, która najwyraźniej dała nasiona przyjaciołom. Sąsiad, z którym dzieliła nasiona, James J. H. Gregory, wprowadził ten squash do handlu nasionami. Można teraz znaleźć nowszą odmianę squash Hubbard, Golden Hubbard, ale brakuje mu słodyczy oryginału, a w rzeczywistości dąży do gorzkiego posmaku.

Jak uprawiać squasha Hubbarda

Teraz, gdy wychwalaliśmy jego zalety, wiem, że chcesz wiedzieć, jak uprawiać squasha. Przy uprawie squasha hubbardowego nasiona należy wysiewać wiosną w miejscu, w którym jest dużo słońca i dużo miejsca na długie winorośl.

Będziesz musiał zachować odpowiednią wilgotność dla rosnącego squasha hubbarda i trochę cierpliwości, ponieważ dojrzewanie zajmuje 100-120 dni, prawdopodobnie pod koniec lata. Nasiona zapisane z hubbarda są dość sprężyste i można je zachować do przyszłego sadzenia.

Żniwa Squash Hubbard

Zbiór squasha Hubbarda powinien nastąpić przed silnym mrozem, ponieważ ogórek jest rośliną tropikalną, a zimna pogoda uszkodzi jego owoce. Jeśli przewiduje się mróz, przykryj rośliny lub zbiory.

Twarda jak skała powierzchnia zewnętrzna nie będzie wskaźnikiem gotowości owoców, ani nie będzie miała zielonego koloru. Będziesz wiedział, kiedy zbierać tego squasha, gdy minie termin dojrzewania wynoszący 100-120 dni. W rzeczywistości najlepszym sposobem na stwierdzenie, czy kabaczek jest dojrzały, jest czekanie, aż winorośl zacznie umierać.

Jeśli część squasha jest duża i wydaje się, że jest gotowa do zbioru, zanim winorośl umrze, to spójrz na pierwsze kilka cali trzonu przymocowanego do squasha. Jeśli zaczął wysychać i wygląda jak korek, można zbierać plony, ponieważ kabaczek nie otrzymuje już pożywienia z winorośli. Jeśli łodyga jest nadal wilgotna i żywotna, nie zbieraj plonów, ponieważ wciąż otrzymuje pokarm i nie osiągnęła jeszcze pełnego potencjału smaku, słodyczy lub żywotności nasion.

Odetnij owoc z winorośli, pozostawiając dwa cale przymocowane do hubbarda. Pozostaw resztki winorośli na kabaczek, aby wyleczyć przez 10 dni do dwóch tygodni, co pomoże osłodzić miąższ i utwardzić skorupę na dłuższe przechowywanie.

Hubbard Squash Pielęgnacja i przechowywanie

Właściwa pielęgnacja squasha przedłuży żywotność tego owocu, umożliwiając przechowywanie do 6 miesięcy. Hubbard będzie nadal dojrzewał po zerwaniu, dlatego nie przechowuj go w pobliżu jabłek, które wydzielają etylen i przyspieszają dojrzewanie i skracają czas przechowywania.

Przechowuj ten zimowy squash między 50-55 F. (10-13 C.) przy wilgotności względnej 70 procent. Pozostaw co najmniej 2 do 4 cali łodygi na każdym squashu, gdy przechowujesz go. Przed przechowywaniem należy zetrzeć kabinę słabym roztworem wybielacza złożonym z sześciu części wody na jedną część wybielacza, aby zapobiec gniciu i przedłużyć trwałość.