Allelopatia u roślin Jakie rośliny tłumią inne rośliny
Allelopatia jest zjawiskiem biologicznym, w którym jedna roślina hamuje wzrost innej. W jaki sposób? Poprzez uwolnienie allelochemikaliów niektóre rośliny mogą znacznie wpływać na wzrost innych roślin w dobry lub zły sposób poprzez wymywanie, rozkład itp. Zasadniczo allelopatia roślinna jest stosowana jako sposób na przetrwanie w przyrodzie, zmniejszając konkurencję ze strony roślin w pobliżu.
Allelopatia roślinna
Różne części roślin mogą mieć te właściwości allelopatyczne, od liści i kwiatów po korzenie, korę, glebę i ściółkę. Większość wszystkich roślin allelopatycznych przechowuje ochronne substancje chemiczne w swoich liściach, szczególnie jesienią. Gdy liście opadają na ziemię i ulegają rozkładowi, toksyny te mogą wpływać na pobliskie rośliny. Niektóre rośliny uwalniają również toksyny przez korzenie, które są następnie absorbowane przez inne rośliny i drzewa.
Wspólne rośliny o właściwościach allelopatycznych można zobaczyć i obejmują:
- Laur angielski (Prunus laurocerasus)
- Mącznica lekarska (Arctostaphylos uva-ursi)
- Sumak (Rhus)
- Rododendron
- Czarny bez (Sambucus)
- Forsycja
- Nawłoć (Solidago)
- Niektóre rodzaje paproci
- Żyto wieloletnie
- Kostrzewa wysoka
- Bluegrass z Kentucky
- Czosnek Musztarda Chwastów
Drzewa Allelopatyczne
Drzewa są świetnymi przykładami allelopatii u roślin. Na przykład wiele drzew używa allelopatii do ochrony swojej przestrzeni, wykorzystując korzenie do wyciągania większej ilości wody z gleby, aby inne rośliny nie mogły się rozwijać. Niektóre używają swoich allelochemikaliów do hamowania kiełkowania lub utrudniania rozwoju pobliskiej roślinności. Większość drzew allelopatycznych uwalnia te substancje chemiczne przez liście, które są toksyczne po wchłonięciu przez inne rośliny.
Orzech czarny jest tego najlepszym przykładem. Oprócz liści, orzech czarny przechowuje właściwości allelopatyczne w swoich pąkach, łupinach orzechów i korzeniach. Substancja chemiczna odpowiedzialna za jej toksyczność, zwana Juglonem, pozostaje w glebie wokół drzewa i jest najsilniejsza na linii kroplowej, chociaż korzenie mogą rozprzestrzeniać się znacznie dalej. Rośliny najbardziej podatne na toksyczność czarnego orzecha obejmują rośliny psiankowatych (pomidory, papryka, bakłażany, ziemniaki), azalie, sosny i brzozy.
Inne drzewa, o których wiadomo, że wykazują tendencje allelopatyczne, to klon, sosna i eukaliptus.
