Wskazówki dotyczące rozmnażania roślin dotyczące rozmnażania przypadkowych korzeni
Rośliny o przypadkowych korzeniach mają dodatkową przewagę nad roślinami o tradycyjnych systemach korzeniowych. Zdolność do kiełkowania korzeni z części rośliny, które nie są rzeczywistymi korzeniami, oznacza, że roślina może się rozprzestrzeniać i rozmnażać na kilka sposobów. Zwiększa to szansę na przeżycie oraz zdolność do wzrostu i ekspansji.
Niektórymi przykładami przypadkowych systemów korzeniowych mogą być łodygi bluszczu, kłącza szybko rozprzestrzeniającego się skrzypu polnego lub korzenie, które tworzą się z drzew osiki i łączą gaje razem. Głównym celem takiego wzrostu korzeni jest pomoc w dostarczaniu tlenu do rośliny. Jest to przydatne na obszarach podatnych na powodzie lub na glebach ubogich i niegościnnych.
Rośliny z przypadkowymi korzeniami
Istnieje wiele rodzajów roślin, które wykorzystują przypadkowe korzenie, aby zwiększyć swoje szanse na wzrost i przeżycie. Dęby, cyprysy i namorzyny to drzewa, które wykorzystują przypadkowe korzenie, aby pomóc ustabilizować gaj, rozmnażać i dzielić zasoby.
Ryż jest podstawowym źródłem pożywienia, które rośnie i rozprzestrzenia się przez kłącze przypadkowych korzeni. Paprocie, mech klubowy i wspomniany już skrzyp rozrzucony przez podziemne łodygi, które wyrastają przypadkowo z korzeniami.
Przypadkowy wzrost korzeni jest wyjątkowo widoczny u duszących fig, które wytwarzają ten rodzaj korzenia jako wsparcie. Korzenie te mogą być większe niż główne drzewo i obejmować większe rośliny, przytulając je, aby podtrzymać figę, gdy napiera na światło. Podobnie, filodendron wytwarza przypadkowe korzenie w każdym węźle, które pomagają mu wspinać się i zbierać zasoby.
Propagowanie przypadkowych korzeni
Przypadkowe korzenie są wytwarzane z komórek pędów. Powstają, gdy komórki macierzyste lub pąki pachowe zmieniają cel i dzielą się na tkankę korzeniową. Przypadkowy wzrost korzeni jest często stymulowany przez środowisko o niskiej zawartości tlenu lub warunki o wysokiej zawartości etylenu.
Przypadkowe łodygi stanowią ważną metodę klonowania i rozmnażania różnych roślin. Ponieważ korzenie są już na tych łodygach, proces jest nawet łatwiejszy niż zakorzenienie terminalnego wzrostu. Cebulki są klasycznym przykładem organizmu magazynującego wykonanego z tkanki macierzystej, która wytwarza przypadkowe korzenie. Z upływem czasu żarówki te wytwarzają bulwy, które można oddzielić od żarówki macierzystej i rozpocząć jako nowe rośliny.
Inne rośliny z korzeniami na powierzchniowych łodygach rozmnaża się przez wycięcie części łodygi z dobrym wzrostem korzeni tuż poniżej węzła. Sadzić obszar korzeniowy w podłożu bezglebowym, takim jak torf, i utrzymywać umiarkowanie wilgotne, aż korzenie rosną i rozprzestrzeniają się.
Rozmnażanie przypadkowych korzeni zapewnia szybszą metodę klonowania niż sadzonki, ponieważ korzenie są już obecne i nie jest potrzebny hormon ukorzeniający.
