O drzewach hikorowych - porady dotyczące uprawy drzewa hikorowego

Najlepszymi gatunkami drzew hikorowych do produkcji orzechów są orzeszniki łuskane (C. laciniosa) i hikorę shagbark (C. ovata). Inne rodzaje drzew hikorowych, takie jak hockory szypułkowe (C. tomentosa) i hikorę pignut (C. galabra) są pięknymi drzewami krajobrazowymi, ale orzechy hikorowe nie są najlepszej jakości.

Pekan (C. illinoensis) są również rodzajem hikory, ale na ogół nie są nazywane drzewami hikorowymi. Chociaż wyhodowanie drzewa hikorowego zebranego na wolności jest w porządku, będziesz mieć zdrowsze drzewo z orzechami lepszej jakości, jeśli kupisz szczepione drzewo.

Shagbark i orzeszki hikorowe różnią się wyglądem. Orzechy Shagbark mają cienką, białą skorupę, podczas gdy orzechy o skorupie mają grubą, brązową skorupę. Skorupiaki produkują większe orzechy niż kudły. Możesz rozróżnić dwa rodzaje drzew hikorowych w krajobrazie według kory. Drzewa ze skorupiaków mają duże talerze z kory, podczas gdy pnie shagbark mają łuszczącą się, kudłatą korę. W rzeczywistości hikorony shagbark są szczególnie ozdobne, z długimi paskami kory, które poluzowują się i zwijają na końcach, ale pozostają przymocowane do drzewa pośrodku, dzięki czemu wygląda na to, że ma zły dzień na włosy.

O drzewach hikorowych

Hickories to atrakcyjne drzewa o wysokich gałęziach, które tworzą doskonałe, łatwe w pielęgnacji drzewa w cieniu. Dorastają od 60 do 80 stóp wysokości z rozpiętością około 40 stóp. Drzewa hikorowe tolerują większość rodzajów gleby, ale nalegają na dobry drenaż. Drzewa produkują najwięcej orzechów w pełnym słońcu, ale również dobrze rosną w jasnym cieniu. Spadające orzechy mogą uszkodzić samochody, więc trzymaj drzewa hikorowe z dala od podjazdów i ulic.

Hikordy to wolno rosnące drzewa, które potrzebują 10–15 lat na rozpoczęcie produkcji orzechów. Drzewa mają tendencję do wydawania ciężkich i lekkich plonów w naprzemiennych latach. Dobra konserwacja, gdy drzewo jest młode, może wcześniej wprowadzić je do produkcji.

Podlewaj drzewo wystarczająco często, aby gleba była lekko wilgotna przez pierwszy sezon. W kolejnych latach woda podczas suchych zaklęć. Nałożyć wodę powoli, aby umożliwić głęboką penetrację. Wyeliminuj rywalizację o wilgoć i składniki odżywcze, tworząc strefę wolną od chwastów pod baldachimem.

Nawozić drzewo co roku wczesną wiosną lub jesienią. Zmierz średnicę pnia pięć stóp nad ziemią i użyj funta nawozu 10-10-10 na każdy cal średnicy pnia. Rozsiew nawóz pod baldachimem drzewa, zaczynając około 3 stóp od pnia. Nawadnij nawóz do gleby na głębokość około stopy.