Informacje o roślinach Baneberry Jakie są czerwone lub białe rośliny Baneberry

W Ameryce Północnej powszechnie występują dwa gatunki krzewów borówki amerykańskiej - rośliny borówki czerwonej (Actaea rubra) i białych borówek (Actaea pachypoda). Trzeci gatunek, Actaea arguta, jest uważany przez wielu biologów za odmianę czerwonych borówek.

Wszystkie są krzaczastymi roślinami w dużej mierze identyfikowanymi przez długie korzenie i duże, pierzaste liście o zębatych zębach z rozmytymi spodami. Racemy małych, pachnących białych kwiatów, które pojawiają się w maju i czerwcu, są zastępowane przez kępy jagód późnym latem. Dojrzała wysokość roślin wynosi około 36 do 48 cali.

Liście białych i czerwonych borówek są prawie identyczne, ale łodygi, które trzymają jagody, są znacznie grubsze u białych borówek. (Należy to zauważyć, ponieważ owoce czerwonych borówek są czasami białe).

Rośliny czerwonych borówek są znane pod różnymi nazwami, w tym cohosh czerwony, wąż i borówka zachodnia. Rośliny, które są powszechne na północno-zachodnim Pacyfiku, produkują błyszczące, czerwone jagody.

Białe owoce baneberry są interesująco znane jako Doll's Eyes ze względu na swoje dziwnie wyglądające białe jagody, z których każda jest zaznaczona kontrastową czarną plamą. Białe jagody są również znane jako szyjki macicy, biały kohosh i białe koraliki.

Toksyczność Baneberry Bush

Według Utah State University Extension spożywanie roślin baneberry może powodować zawroty głowy, skurcze żołądka, bóle głowy, wymioty i biegunkę. Zjedzenie zaledwie sześciu jagód może spowodować niebezpieczne objawy, w tym niewydolność oddechową i zatrzymanie akcji serca.

Jednak zjedzenie jednej jagody może poparzyć usta i gardło. To w połączeniu z niezwykle gorzkim smakiem zniechęca ludzi do pobierania próbek więcej niż jednej jagody - dobre przykłady wbudowanych strategii ochronnych natury. Jednak ptaki i zwierzęta jedzą jagody bez widocznych problemów.

Chociaż czerwone i białe owoce borówki są trujące, rdzenni Amerykanie stosowali bardzo rozcieńczone roztwory w leczeniu różnych schorzeń, w tym zapalenia stawów i przeziębienia. Liście były korzystne w leczeniu czyraków i ran skórnych.