Informacje o drzewie orzechów brazylijskich Jak rosnąć drzewa orzechów brazylijskich

Orzechy brazylijskie (Bertholletia excelsa) są jedynymi gatunkami z rodzaju monotypowego Bertholletia, nazwany na cześć francuskiego chemika Claude'a Louisa Bertholleta. Występują w niektórych regionach Amazonii i mogą osiągnąć wysokość 160 stóp na maksymalnie 6 stóp szerokości i mogą żyć przez 500 lat lub dłużej. Kora jest gładka i szara, a liście są liściaste w porze suchej. Kwiaty rodzą się w wiechach, przy czym każdy kwiat ma dwuczęściowy kielich liściasty, sześć kremowych płatków i wiele pręcików uformowanych w masę z kapturem.

Po zapyleniu owoc dojrzewa około 14 miesięcy. Powstały owoc jest dość duży (4-6 cali średnicy i waży do 5 funtów) i wygląda bardzo podobnie do endokarpa kokosowego. W twardej, drzewnej skorupie znajduje się 8-24 wyraźnie trójkątne nasiona upakowane razem, podobnie jak pomarańczowe segmenty. Te nasiona nazywamy orzechami brazylijskimi. Orzechy, z botanicznego punktu widzenia, są tak naprawdę twardym, niezdarnym owocem jak żołądź.

Informacje o drzewie orzechów brazylijskich

Na końcu tej kapsułki z owocami znajduje się otwór, który pozwala lokalnym aguti na obgryzanie owoców. Następnie jedzą nasiona i, podobnie jak nasze wiewiórki, zakopują je na później. Niektóre z zakopanych nasion stają się nowymi orzechami brazylijskimi. Wygląda na to, że może to być łatwa metoda rozmnażania, ale faktem jest, że ziarno mogło zostać zakopane w zacienionym obszarze i może czekać w zastoju przez lata, aż otaczające drzewa umrą i opadną, umożliwiając promieniom słońca przeniknięcie do miejsca, w którym znajduje się ziarno..

Ścinanie jednego z tych drzew w Brazylii jest nielegalne. Tak więc, gdzie kiedyś były wyłączną prowincją obszarów niezakłóconego lasu, można je teraz znaleźć na podwórkach ludzi, wzdłuż ulic i dróg. Jednak w celu produkcji owoców niektóre pszczoły z rodzajów Bombus, Centris, Epicharis, Eulaema i Zylocopa musi być obecny, aby zapylić kwiaty. Tych dużych cielesnych pszczół w dużej mierze brakuje na zaniepokojonych obszarach leśnych. Z tego powodu, chociaż podjęto próby plantacji drzew w Brazylii, naturalna uprawa okazała się bardziej niezawodna.

Mimo swojej nazwy największym eksporterem orzechów brazylijskich jest Boliwia, gdzie orzech ten nazywa się Nuez de Brasil. Zarówno wiejscy Boliwijczycy, jak i Brazylijczycy polegają na zbieraniu i sprzedaży orzechów brazylijskich jako głównego źródła dochodu. Z tego powodu pozyskiwanie naturalnie rosnących drzew brazylijskich zapobiegło wylesianiu w wielu obszarach Amazonii.

Jak wspomniano, komercyjna uprawa okazała się próżnym przedsięwzięciem. Ale rosnące orzechy brazylijskie nie są poza możliwościami. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, jak uprawiać orzechy brazylijskie.

Jak uprawiać orzechy brazylijskie

Uprawa własnych orzechów brazylijskich będzie wymagała cierpliwości i, choć jest trudna, jest satysfakcjonującym przedsięwzięciem. Najpierw musisz zebrać orzechy brazylijskie. Jeśli weźmiesz je ze wspomnianej wcześniej torby z mieszanymi niełuskanymi orzechami, nie będziesz mógł ich rozmnażać. Orzechy te zostały ugotowane w ramach ich przetwarzania. Wrzenie zabije ziarno, czyniąc go bezsilnym.

Zdobądź odpowiednie zapasy nasion w szkółce online lub jeśli mieszkasz w Amazonii, oczywiście możesz zbierać plony bezpośrednio z lasu deszczowego. Zadawaj pytania, aby mieć pewność, że otrzymujesz zdrowe, surowe nasiona do sadzenia, a nie jedzenia. Po uzyskaniu nasiona zanurz je w wodzie przez 24 godziny, aby poluzować zewnętrzną łuskę.

Wylej wodę i opłucz nasiona. Nasącz ponownie nasiona i powtarzaj proces płukania i moczenia co 8 godzin, aż nasiona wykiełkują. Gdy nasiona wykiełkują, napełnij pojemnik, taki jak przezroczysty szklany słoik, wypełniony w 2/3 ziemią doniczkową bogatą w składniki odżywcze. Zrób dziurę w środku ziemi i wepchnij nasiona.

Przykryj go brudem, pozwalając kiełkowemu końcowi wbić się w glebę. Zwilżyć glebę i utrzymać ją wilgotną. Przykryj pojemnik gazą lub ściereczką serową i zabezpiecz go szczelnie gumką. Umieść pojemnik w ciepłym miejscu z pośrednim światłem słonecznym i sprawdź, czy nie ma wzrostu i suchości.

Gdy sadzonka ma 6-12 cali wysokości, posadź ją w miejscu o pełnym słońcu, dobrze przepuszczalnej glebie i wysokiej wilgotności w ciepłych tropikalnych temperaturach.